Precedencja
(łac. to, co poprzedza) oznacza miejsce pierwsze, pierwszeństwo, prym. W tym znaczeniu
funkcjonuje w dyplomacji jako zasada ustalania pierwszeństwa stanowisk m.in. przy
powitaniach, prezentacji gości, zabieraniu głosu, zajmowaniu miejsc przy stole podczas
oficjalnych spotkań itd.
W warunkach polskich odpowiedzialność za precedencję ponosi gospodarz
spotkania!
Zasady etykiety stosowano już w starożytności, a później na
dworach królów średniowiecznej Europy. Stosowanie zasad pierwszeństwa konieczne było
w uroczystościach dworskich m.in. podczas udziału w ceremoniach, takich jak koronacja
czy
ślub, w procesjach monarszych, przy podpisywaniu dokumentów, podczas przyjmowania
posłów i dygnitarzy, w czasie uczt i biesiad. W Polsce zasady dworskiej etykiety
stosowano zawsze w większym lub mniejszym zakresie, ale sztuka protokołu dyplomatycznego
na dobre zaczęła się tworzyć dopiero w okresie międzywojennym, po odzyskaniu przez
Polskę niepodległości. Ceremoniał Polski po II wojnie światowej w znacznej mierze
opierał się na zasadach przedwojennych, dopiero jednak przemiany po 1989 roku
umożliwiły wykorzystanie doświadczeń i tradycji polskiej szkoły protokołu
dyplomatycznego.
Zasady precedencji (skrótowo) to przede wszystkim: określona w
Konstytucji RP kolejność zastępstwa głowy państwa, zasada trójpodziału władzy
(ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej), wyższości stanowisk z wyboru nad
mianowanymi oraz władzy centralnej nad lokalną, a także rozdziału państwa i
Kościoła. Stosując zasady pierwszeństwa zawsze należy opierać się na dobrych
zwyczajach i obyczajach. Szacunek dla wszystkich obecnych powinien być najważniejszą
wytyczną!
W Polsce brakuje jednoznacznego aktu, który dokładnie regulowałby
wszelkie możliwe konfiguracje precedencji podczas ważnych spotkań, uroczystości czy
ceremonii. W dobrej sytuacji znajduje się w tym zakresie np. Wielka Brytania, która
posiada precedencję monarszą, na podstawie której wiadomo, kto jest numerem jeden, a
kto numerem np. czterdzieści sześć.
W naszym kraju stałą wytyczną, wynikająca z Konstytucji RP jest
zasada, że pierwszego witać należy zawsze :
- Prezydenta RP, a po nim w kolejności:
- Marszałka Sejmu RP
- Marszałka Senatu RP
- Premiera RP i ta zasada jest stała.
Inną żelazną regułą przy powitaniach jest także pierwszeństwo
posłów na Sejm RP przed senatorami RP oraz posłami do Parlamentu Europejskiego. Nie
brak oczywiście wątpliwości, jak witać posłów, jeśli jest ich na sali kilku albo
kilkunastu. Czy
najpierw posłowie z partii rządzącej, czy starsi wiekiem, czy stażem parlamentarnym, a
może ze względu na płeć, czy wreszcie według zasług dla OSP? Najpewniejszym sposobem
przy powitaniu wielu posłów na jednej uroczystości wydaje się
być płeć, czyli kobiety posłanki witamy przed mężczyznami, kolejnym wyznacznikiem
może również być szacunek dla wieku,
a następnie najbezpieczniej w kolejności alfabetycznej.
Niepisaną umową jest również witanie dziesięciu procent obecnych,
czyli na stu obecnych gości, witamy tylko dziesięciu najważniejszych, pozostałych
(zapewne równie godnych) witamy grupowo np. jako przedstawicieli środowisk wojskowych,
strażackich, wędkarskich itd.
Przy tej okazji nasuwa się pytanie, w jakiej kolejności przywitać
gości z innych organizacji np. na uroczystości obecny jest przedstawiciel Wojska
Polskiego w osobie Komendanta Wojskowej Komendy Uzupełnień, reprezentant Lasów
Państwowych - nadleśniczego oraz policji - komendanta miejskiego. Zasada jest oczywista
- najpierw witamy służby mundurowe przed quasi mundurowymi, czyli wojsko, policję a
następnie leśników. Chyba że, obecny jest przedstawiciel wyższego np. wojewódzkiego
szczebla Lasów Państwowych, warto zastanowić się, czy nie powitać go przez wojskowymi
policjantami szczebla miejskiego czy powiatowego.
Trzeba też przyjąć jako ogólną zasadę, iż
władzy świeckiej należne jest pierwszeństwo przed duchowną, władzy ustawodawczej
przed wykonawczą (w obrębie danego szczebla -centralnego, wojewódzkiego, powiatowego,
gminnego).
Kolejną zasadą jest pierwszeństwo szefów przed
zastępcami. Należy natomiast pamiętać, że nie dotyczy to relacji między
poszczególnymi szczeblami: wiceszef wyższego szczebla terytorialnego (województwo) lub
organizacyjnego (parlament) ma pierwszeństwo przed szefem szczebla niższego.
Zgodnie z zasadami przedstawiciel władzy państwowej (minister,
wojewoda) powinien być powitany przed przedstawicielami samorządu czy innych
organizacji. Od tak sformułowanych zasad istnieje szereg wyjątków dotyczących np. tego
czy gości wita gospodarz, czy występujący w jego imieniu konferansjer, prelegent
(główny mówca). W takim wypadku powinien zacząć od powitania gospodarza niezależnie
od zajmowanego przez niego szczebla w drabinie ważności protokolarnej. To gospodarz - w
tym wypadku najczęściej prezes OSP lub prezes zarządu oddziału Związku jest mistrzem
ceremonii. Chyba, że zastępuje go inny mówca, prowadzący, czy konferansjer. Aby
uniknąć niezręczności, że gospodarz jest witany przez konferansjera przed innymi
gośćmi, konferansjer może zawrzeć następującą
formułę: w imieniu gospodarza dzisiejszej uroczystości (tu wymienia
imię, nazwisko i funkcję) witam gości w osobach.
Jeżeli w ramach danego szczebla reprezentowanego przez prezydenta
miasta czy starostę wśród zaproszonych gości znajdują się ich odpowiednicy z innego
miasta, powiatu, to w pierwszej kolejności witamy miejscowego. W przypadku, gdy osoba
zajmująca wysokie stanowisko deleguje w swoim imieniu przedstawiciela, to nie korzysta on
z precedencji osoby, która go delegowała. Obowiązuje wówczas osobista precedencja
osoby delegowanej.
Zasady etykiety i ceremoniału dotyczą nie tylko ambasadorów i dyplomatów,
urzędników wszystkich szczebli, kadry uniwersyteckiej, pracowników szkół itd., ale
również, a może przede wszystkim wspomniane już służby mundurowe m.in. policjantów,
wojskowych, strażaków, a także strażaków - ochotników. Wojsko, policja i straż
pożarna posiadają
swoje ceremoniały, w których zawarte są szczegółowe wytyczne dotyczące m.in.
pocztów sztandarowych, salutowania, wręczania medali i odznaczeń, zachowania podczas
uroczystości państwowych, musztry itd. Brak jednak dokładnych wytycznych precedencji
dla strażaków - ochotników, którzy odgrywają niebagatelną, a bardzo często ważną
rolę w środowiskach lokalnych. Kogo witać jako pierwszego podczas strażackich
opłatków, jak usadzić gości na otwarciu nowej remizy, gdzie ustawić zaproszonych przy
okazji poświęcenia nowego wozu strażackiego, komu najpierw oddać
hołd w czasie mszy św. strażackiej, kogo z druhów w sposób szczególny powitać na
zawodach strażackich? Wszystko to wydaje się być niezwykle skomplikowane.
Nie należy się jednak denerwować na zapas. Każda uroczystość posiada
swój szczególny charakter a każde spotkanie jest inne. Obowiązek powitania i otoczenia opieką przybyłych gości
spoczywa zawsze na gospodarzu.
Niejednokrotnie to od jego subiektywnych odczuć i potrzeb zależy przebieg całej
uroczystości. Gospodarz znając specyfikę miejsca i charakter spotkania, zawsze mając
na uwadze ogólne zasady precedencji i szacunek dla zaproszonych gości, układa
ceremoniał uroczystości i kolejność powitań.
To gospodarz - w tym wypadku najczęściej prezes OSP lub prezes zarządu
oddziału Związku jest mistrzem ceremonii. Chyba, że zastępuje go inny mówca,
prowadzący, czy konferansjer, wówczas gospodarza powinien powitać jako pierwszego!
Uwaga! W momencie kwalifikowania osoby do jej poziomu ważności w
precedencji jest jej najwyższe stanowisko w najwyższych strukturach tj. strażak Jan
Kowalski jest jednocześnie: prezesem OSP w Łanach Wielkich, wiceprezesem Zarządu
Gminnego w Sośnicowicach, wiceprezesem Zarządu Powiatowego w Gliwicach, członkiem
Zarządu
Wojewódzkiego w Katowicach i członkiem Sądu Honorowego Związku OSP RP w Warszawie to
zawsze mamy na uwadze jego najwyższą funkcję, czyli zajmuje miejsce w precedencji jako
przedstawiciel Sądu Honorowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP (chyba, że
jest gospodarzem.).
Przedstawicieli władz Związku OSP RP witamy w kolejności:
- prezes
- wiceprezes
- członek Prezydium
- członek zarządu
- przewodniczący Komisji Rewizyjnej
- przewodniczący Sądu Honorowego
- dyrektor Zarządu Wykonawczego
Ta sama kolejność obowiązuje na wszystkich szczeblach: wojewódzkim, powiatowym,
miejskim, miejsko - gminnym, gminnym w Ochotniczej Straży Pożarnej /według ważności
pełnionej funkcji/
Jeżeli w uroczystości uczestniczą członkowie władz Związku: centralnej,
wojewódzkiej, powiatowej, gminnej /równorzędnej/ to w takim wypadku precedencja
dokonywana jest z zachowaniem ważności pełnionej funkcji /poczynając od osoby z
najwyżej pełnioną / i szczebla władzy (jak w/w) .
Jeśli na otwarciu remizy obecny jest Prezes Zarządu Głównego Związku
Ochotniczej Straży Pożarnej RP, zawsze witamy go jako pierwszego! A po nim następują
(jeśli są obecni) prezes zarządu oddziału wojewódzkiego ZOSP RP, i następni goście.
Wydaje się, że najłatwiej byłoby przypisać uczestniczące w
uroczystościach osoby do wymienionych (pełnionych przez nie) funkcji i z zachowaniem
wskazanej kolejności je witać - pomijając osoby nieobecne.
1. Prezydent RP,
2. Marszałek Sejmu RP,
3. Marszałek Senatu,
4. Prezes Rady Ministrów,
5. Kardynał - Przewodniczący Konferencji Episkopatu,
6. Wicemarszałek Sejmu RP,
7. Wicemarszałek Senatu RP,
8. Wiceprezes Rady Ministrów,
9. Minister - członek prezydium rządu,
10.Minister - członek Rady Ministrów,
11.Minister Stanu (w Kancelarii Prezydenta),
12.Przewodniczący Komisji Sejmowej,
13.Przewodniczący Komisji Senackiej,
14.Poseł na Sejm RP,
15.Senator RP,
16.Eurodeputowany,
17.Sekretarz Stanu,
18.Szef Kancelarii Prezydenta,
19.Szef Kancelarii Sejmu i Senatu,
20.Szef kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
21.Podsekretarz Stanu,
22.Wojsko - Szef Sztabu Generalnego, dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych,
23.Ambasador RP,
24.Kierownik Urzędu Centralnego ( np. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej,
Komendant Główny Policji,)
25.Prezes Zarządu Głównego ZSOP RP,
26.Arcybiskup,
27.Wojewoda i Prezydent miasta stopnia wojewódzkiego,
28.Marszałek Województwa,
29.Zastępca kierownika urzędu centralnego,
30.Przewodniczący Sejmiku Województwa,
31.Biskup,
32.Wicewojewoda i Wiceprezydent miasta stopnia wojewódzkiego,
33.Wicemarszałek Województwa,
34.Wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa,
35.Członek Zarządu Województwa,
36.Radny Sejmiku Województwa,
37.Dyrektor Generalny np. urzędu wojewódzkiego,
38.Skarbnik Województwa,
39.Szef rządowej administracji zespolonej oraz niezespolonej ( Komendant Wojewódzki
PSP, Komendant Wojewódzki Policji, Szef Wojskowego Sztabu Wojskowego, itd.)
40.Prezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP,
41.Prezydent Miasta na prawach powiatu,
42.Starosta Powiatu,
43.Przewodniczący Rady Miasta na prawach powiatu,
44.Przewodniczący Rady Powiatu,
45.Zastępca Szefa rządowej administracji zespolonej,
46.Wiceprezes Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP,
47.Zastępca Prezydenta Miasta na prawach powiatu,
48.Wiceprzewodniczący Rady Miasta na prawach powiatu,
49.Wiceprzewodniczący Rady Powiatu,
50.Członek Zarządu Miasta na prawach powiatu,
51.Członek Zarządu Powiatu,
52.Członek Rady Miasta na prawach powiatu,
53.Członek Rady Powiatu,
54.Sekretarz Miasta na prawach powiatu,
55.Sekretarz Powiatu,
56.Skarbnik Miasta na prawach powiatu,
57.Sekretarz Miasta na prawach powiatu,
58.Sekretarz Powiatu,
59.Szef administracji zespolonej (Komendant Miejski/Powiatowy PSP, Komendant Powiatowy
Policji itp.),
60.Prezes Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP,
61.Burmistrz Miasta i Gminy i Wójt Gminy,
62.Przewodniczący Rady Miasta/Gminy
63.Zastępca Burmistrza Miasta/ Gminy i Wójta Gminy,
64.Wiceprezes Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP,
65.Wiceprzewodniczący Rady Miasta/Gminy,
66.Członek Zarządu Miasta/Gminy,
67.Członek Rady Maista/Gminy,
68.Sekretarz Miasta/Gminy,
69.Skarbnik Miasta/Gminy,
70.Prezes Zarządu Oddziału Miejskiego/Gminnego ZOSP RP,
71.Komendant Gminny
72.Wiceprezes Zarządu Oddziału Miejskiego/Gminnego ZOSP RP
73.Księża,
74.Sołtysi,
75.Przewodniczący Zarządu Dzielnicy/Osiedla,
76. Przewodniczący Rady Osiedla,
77.Członek Rady Osiedla,
78.Dyrektorzy,
79.Prezesi,
80.Inni goście oraz sponsorzy (są bardzo ważni i zawsze należy ich odpowiednio
docenić i uhonorować!).
W przypadku Mszy Świętej w intencji strażaków - ochotników lub
opłatka strażackiego, czy uroczystości poświęcenia nowego wozu strażackiego, na
których obecny jest np. ksiądz biskup, jego należy powitać jako pierwszego, a po nim
lokalnego kapelana strażaków - ochotników.
Jeśli powitanie ma miejsce w czasie zawodów strażackich, powitać należy
najwyższego rangą strażaka - ochotnika, a po nim pozostałych strażaków - ochotników
i wreszcie uczestników zawodów strażackich, bo to oni są bohaterami tego spotkania. Po
nich witamy sędziów .
Wszystko jednak zależy od indywidualnego podejścia organizatorów. To
oni, wedle swojego uznania, lokalnych tradycji i obyczajów, wiedzy i doświadczenia mogą
robić tzw. zamiany podczas oficjalnych powitań. W razie gafy, nieumyślnego pominięcia
jakiejś ważnej osobistości, nigdy nie należy tego tuszować i udawać, że nic się
nie stało. Trzeba zawsze z
uśmiechem grzecznie przeprosić, bo potknięcia są przecież rzeczą ludzką i zdarzyć
się mogą każdemu.
Podobne zasady obowiązują przy usadzaniu przy stole. Idealnym
rozwiązaniem (przetestowanym np. na przyjęciach weselnych) są karteczki z imionami i
nazwiskami gości. Wówczas siadają na ściśle określonych przez gospodarza miejscach.
Dobrym sposobem usadzania przy stole jest także zasada pierwszeństwa prawej ręki, co
oznacza, że najważniejsi goście zajmują zawsze miejsce po prawej stronie gospodarza.
Druga reguła to zasada alternacji, która oznacza naprzemienne rozsadzanie kobiet i
mężczyzn, rozsadzanie par małżeńskich oraz usadzanie gości zagranicznych na przemian
z naszymi obywatelami.
Gospodarze muszą również zwrócić uwagę na wzajemne relacje
zaproszonych gości, aby nie usadzić obok siebie osób nie darzących się sympatią.
Zasada alternacji nie powinna być jednak powszechnie stosowana na spotkaniach
strażackich, gdyż z reguły nie zaprasza się na nie osób towarzyszących.
Dobrym pomysłem wydaje się być rozsadzanie gości w tzw. sektorach:
duchowieństwa - hierarchów kościelnych, wojskowych, strażaków. Możemy być pewni,
że goście z danej "branży" sami usadzą się godnie i na pewno sobie z tym
poradzą, a dodatkowo dobrze będą się czuli w swoim towarzystwie. Miejsca dla gości
powinny więc być zapewnione, ale wybór miejsca najlepiej pozostawić ich własnej woli.
Zapewne dobiorą się grupami lub według znajomości.
I jeszcze krótka porada: zanim dojdzie do organizacji uroczystości
należy wystosować odpowiednie zaproszenie. Gości na eleganckie spotkanie wypada
zaprosić listownie, co najmniej na dwa tygodnie przed planowaną uroczystością. Bardzo
istotne jest, aby zaproszenie, czy to ustne, czy też pisemne zawierało informacje o tym,
do kiedy i w jaki sposób należy swoje przybycie potwierdzić.
Na zaproszeniu powinny się znajdować następujące informacje:
- kto zaprasza
- imię i nazwisko gościa z informacją dotyczącą osób towarzyszących
- program uroczystości
- miejsce i czas spotkania
- zalecany strój dla gości
- informacja o potwierdzeniu przybycia z wyznaczeniem daty granicznej (ewentualnie do
kiedy należy to zrobić).
Precedencja wydaje się być niełatwą do rozwiązania łamigłówką.
Wystarczy jednak stworzyć jasne, klarowne zasady, tak, aby nikt nie poczuł się
dotknięty i każdy rozumiał i odnalazł swoje miejsce podczas danej uroczystości. Nawet
jeśli nie wszystko wyjdzie nam zgodnie z etykietą, nie należy wpadać w panikę.
Szacunek, uśmiech, grzeczne przeprosiny z
pewnością wystarczą. A każde zorganizowane spotkanie, będzie nowym doświadczeniem i
nauką w niełatwym labiryncie zasad precedencji.
Autorzy:
Tadeusz Mamok - członek Głównego Sądu Honorowego Związku OSP RP Magdalena Fiszer -
Rębisz
Przy pisaniu artykułu opieraliśmy się m.in. na tekście pana dr. Dobromira Dziewulaka,
Precedencja stanowisk publicznych w Polsce, Analizy BAS, nr 2 (10) 26 stycznia 2009 r.
oraz na osobistych konsultacjach z autorem, który jest m.in. specjalistą
ds. międzynarodowych w Biurze Analiz Sejmowych oraz pracownikiem naukowym Uniwersytetu
Warszawskiego i posiada znaczące doświadczenie w pracy w dyplomacji.
Bibliografia:
Precedencja stanowisk publicznych w Polsce, Dziewulak D., Analizy BAS, nr 2 (10) 26
stycznia 2009 r.
Historia dyplomacji polskiej X-XX w., Labuda G. i Michowicz W. (red.) Wydawnictwo Sejmowe,
Warszawa 2002 r.
T. Orłowski, Protokół dyplomatyczny, ceremoniał & etykieta, PISM, Warszawa 2006 r.
|
